5 มิ.ย. 66 – เพจเฟซบุ๊ก “สหภาพแพทย์ผู้ปฎิบัติงาน” ได้โพสต์เรื่องราวแชร์ประสบการณ์ภาระงานของหมอ ระบุข้อความว่า “สวัสดีค่ะ มีเรื่องส่วนตัวอยากแชร์ประสบการณ์ค่ะ
1 ดิฉันสู้ทนเรียนจบเป็น staff แผนกหนึ่ง! ณ รพ. แห่งหนึ่งค่ะ
2 ภาระงาน
– ตรวจผู้ป่วย ในเวลาราชการ
– อยู่เวร นอกเวลาราชการ ประมาณเดือนละ 9-15 เวร (แล้วแต่เดือนมีวันหยุดมากหรือน้อย)
– มีสัปดาห์ที่ได้หยุดพักจริงๆ 1/2-1 weekend
– ลงเวรดึก 8.30 น. ต้องประชุมต่อ , สอนต่อ ปวดและเวียนศีรษะไปหมด ไม่สมกับผู้หญิงวัย 30 เลยค่ะ
– สอนนักศึกษาแพทย์
– conferences พยาบาล
– เก็บข้อมูลตัวชี้วัดที่ สปสช. กำหนด ซึ่งเยอะมาก ละเอียดมาก แล้วเอามาทำ present ทำทั้ง ppt. Excel
– เข้าร่วมประชุม ของ หน่วยงานอื่น ด้วย (ซึ่งเป็นอีกองค์กรที่ต้องดำเนินงานด้วยกัน)
– เคยลงเวรไป ไม่ได้นอน แล้วตอนเช้าต้องขับรถไปประชุมต่างจังหวัด รถคว่ำ เข้า รพ.
ทั้งๆ ที่หลายสถานการณ์ Online conference ได้แต่ไม่ทำ! ไม่รู้ว่าต้องจัด onsite เพื่อประโยชน์อะไรกันแน่ค่ะ
– ภาระงานอื่นมากเกิน กินเวลาตรวจรักษาผู้ป่วย และสอน intern 1 ซึ่งควรได้รับการเพิ่มพูนทักษะอย่างเต็มที่
– ดิฉันไม่เคยรับประทานอาหารเช้า! ตั้งแต่เรียนจบเฉพาะทางมา
– น้ำหนักลด จาก 42 เหลือ 36.5 กก.
และความทุกข์อื่นๆอีกมาก
– เพื่อนดิฉันลาออกไป คนนึงแล้ว รู้สึกท้อแท้มาก
– รพ. เอกชนติดต่อให้ลาออกมาอยู่เอกชนแล้ว
แต่คิดว่ายังอยากพัฒนา รพ. ของตัวเองให้ได้ดีกว่านี้ได้
จึงปฏิเสธ รพ. เอกชนไป
พื้นหลัง
– ไม่เดือดร้อนหากไม่ได้เป็นข้าราชการ เพราะ พ่อและแม่เป็นข้าราชการทั้งคู่ ดูแลตัวเองได้ค่ะ
– ทั้งครอบครัวไม่มีใครมีภาระอะไรเลย
>> แต่ตอนนี้รู้สึกว่าใช้ชีวิตเหมือนเร่งวันตายมากๆ และขณะที่พิมพ์ก็ไม่มีหวังที่จะมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้ไม่รู้ว่าที่พิมพ์ไป จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรได้บ้าง
– เห็นคำขวัญที่ว่า คืนครูให้นักเรียน แล้วรู้สึกสะท้อนใจค่ะ อยากให้คืนหมอให้คนไข้บ้าง
– เวลาพักผ่อน1 วัน คือต้องรีบพัก รีบใช้ ก่อนจะไม่มีเวลาอีกแล้ว
…………….
ถ้าเป็นไปได้
– อยากให้ลดการเก็บข้อมูลที่ซ้ำซ้อนและไม่จำเป็น
– keep emergency room for emergency patients Not everything room!
– อยากให้ทางกระทรวงเห็นคนที่ลำบาก และกำลังจะตายค่ะ
รูปภาพที่ลง ไม่ใช่อุบัติเหตุหลังลงเวรนะคะ บ้านอยู่ใกล้ รพ. ค่ะ แต่เป็นหลังลงเวร แล้วต้องไปประชุมต่อ ที่ระยอง ลงทะเบียนเริ่มงาน 8.00-8.30 น. จะไปยังไงให้ทัน ยังไม่รู้เลยค่ะ ไม่มีคนแทน ตารางแน่นไปหมด ไม่คิดเลยว่าจะรอดมาได้ค่ะ”
ที่มา : เฟซบุ๊ก สหภาพแพทย์ผู้ปฎิบัติงาน
